‘Dan weer ademt de roman de typische, vroeg twintigste-eeuwse Thomas Mann-sfeer, dan weer maakt het een sprong naar het liefdesleven van een moderne jonge vrouw. Het werkt werkelijk prachtig. De ik-figuur, zo wordt duidelijk, is een nakomeling ‘van onderwerping en doodsangst’. Uiteindelijk wil deze ongelofelijk rijke, lyrische en melancholische roman iets vertellen over generationeel trauma. En nog meer dan over de geschiedenis van Oekraïne, gaat Maljartsjoeks boek over vergeten. Ov
